Ён чытаў у арыгінале антычную літаратуру. Быў знаёмы з гісторыкам Яўхімам Лялевелем, з якім Адам пасля завёў сяброўскія цёплыя адносіны. Навучаўся ва ўніверсітэце ў Вільню на гісторыка-філалагічным факультэце. Там ён разам з таварышамі арганізаваў студэнцкае таемнае «Грамадства філаматаў», што азначала «тыя, хто любіць навуку». Першы твор Міцкевіча - гэта «Мешка, князь Навагрудка» і пераклад «Арлеанскай нявінніцы». Наведаўшы Расію, збліжаецца з дзекабрыстамі, такімі як К. Рылееў і А. Бястужаў, якія пасля становяцца яго добрымі сябрамі. Адам Міцкевіч прабыў у Пецярбургу прыблізна тры месяцы, а пасля быў перанакіраваны ў Адэсу, каб заняць пасаду выкладчыка ў ліцэі Рымелье. Адам Міцкевіч наведваў Крым, які аказаў на паэта вельмі моцнае ўражанне і натхніў Адама на стварэнне дзіўнага цыклу «Крымскіх санетаў». Калі паэт вярнуўся з Крыма, то даведаўся аб сваім прызначэнні на пасаду канцелярыста ў маскоўскага генерал-губернатара. Ужо ў канцы 1825 года Адам Міцкевіч прыехаў у Маскву. Быў вельмі шчадралюбным чалавекам. Ажаніўся ў 1830-х гадах на Шыманоўскай, дачцэ сваёй былой палюбоўніцы. У 1835 годзе ў іх нарадзілася дачка, якую Адам назваў Марыляй, у гонар сваёй першай любові. Улетку 1838 ў пары нарадзілася другое дзіця - сын Уладзіслаў. Потым нарадзілася яшчэ 4 дзяцей. Жонка Міцкевіча была псіхічнахворай жанчынай. Ён заляцаўся за ёй цэлых 17 гадоў, час ад часу аддаючы на лячэнне ў бальніцу. Кожную раніцу яна дзіка крычала, што вельмі турбавала паэта. Памёр ў 1855 годзе на шляху ў Стамбул ад халеры.

Спадзяёмся, што з гэтага артыкула Вы даведаліся нешта цікавае пра Адама Міцкевіча.